Nasz Czas

W minioną niedzielę 2 lutego br., po tradycyjnej niedzielnej Mszy św. w języku, polskim Polacy kowieńscy udali się do Szkoły Średniej Veršvu, która od lat gościnnie użycza im swojej sali, aby podsumować wyniki pracy Kowieńskiego Oddziału Związku Polaków na Litwie za ostatnie kilka lat oraz dokonać przeglądu dorobku od chwili powołania organizacji i na przyszłość.

Po latach wytężonej, niezwykle obszernej i prowadzonej z wielkim poświęceniem działalności polonijnej w okresie międzywojennym przez polskie organizacje w Kownie i innych dzielnicach ówczesnej Litwy - wojna, emigracja do Polski i sowieckie realia na pięć dziesięcioleci wyhamowały praktycznie wszelką społeczną działalność. Brak szkół z polskim językiem nauczania czy nawet jakichkolwiek lekcji języka polskiego spotęgowało wynarodowienie, zawężając używanie języka polskiego jedynie do rodzinnych i przyjacielskich spotkań w najbliższym gronie. I dlatego zorganizowanie w dniu 28 listopada 1989 roku Kowieńskiego Oddziału , zaledwie po pół roku od chwili powołania w Wilnie pierwszej polskiej organizacji - Związku Polaków na Litwie, było wydarzeniem nowym, niezwykłym i ważnym. Za miniony okres Polacy kowieńscy, zaczynając praktycznie od zera, rozpoczęli żmudną pracę odnowy, aby poprzez lata pracy u podstaw zaistnieć na nowo w świadomości społeczności i władz Kowna, stając się dostrzeganą grupą, ubogacającą swoją działalnością kulturowy krajobraz miasta.

Pojawienie się zorganizowanego polskiego środowiska w Kownie sprzyjało organizowaniu się Polaków w Kiejdanach, Babtach, Wędziagole, Poniewieżu, Szawlach i Kłajpedzie.

W samym Kownie wysiłkiem tamtejszych Polaków, zrzeszonych w związkowym oddziale, jak na tamte warunki, udało się zrobić dużo. Pojawienie się skromnej, ale stałej siedziby z bogatą biblioteką przy ul. Orzeszkowej, a w niej niedzielnej szkółki kultury i języka polskiego, dziecięcego teatru "Skrzat", fakultatywów z języka polskiego w jednej z litewskich szkół, powołanie zespołu "Canta Kovnensis"- jedynego polskiego zespołu wykonującego pieśni z klasycznego repertuaru, dziesiątki koncertów, spotkań u siebie i na wyjazdach poprzez Kłajpedę, Wilno, Visaginas, Warszawę, Szczecin, Suwałki i Koszalin oraz zorganizowanie w sierpniu 2002 roku I Festynu Kultury Polskiej z udziałem piętnastu zespołów z Litwy i Polski - stanowią tylko część udokumentowanego we wdzięcznej ludzkiej pamięci społecznego trudu dokonanego przez działaczy Związku z inicjatywy i pod kierownictwem niestrudzonej prezes Genowefy Chomańskiej.

Za powyższą działalność w roku 2001 zostało przyznano jej wysokie odznaczenie państwowe RP - Złoty Krzyż Zasługi.

O tych i innych sprawach mówili zebrani na sprawozdawczo - wyborczej konferencji oddziału, bolejąc jedynie nad tym, że wzięta podstępem kopia listy członków Związku przez prof. M. Jackiewicza posłużyła nieprawną podstawą do ogłoszenia w roku ubiegłym o istnieniu rzekomo innego "związku", co w pewnym stopniu dezorganizuje dotychczasową owocną działalność. Zebrani wybrali pięcioosobowy zarząd oddziału w składzie Czesława Zwicewicza, Lidii Barauskienë, Genowefy Chomańskiej, Michała Morgiewicza i Stefana Rymkiewicza. Nowym prezesem oddziału został Czesław Zwicewicz, lekarz naczelny jednego ze szpitali Kowna.