NCz

Kilka kilometrów od Solecznik jest nieduże osiedle Czużakampie. Właśnie tu, w uroczym miejscu pod laskiem znajduje się domek, w którym mieszkają sami staruszkowie. Jest to "Dom Opieki Starców".

Dom Opieki w Czużakampiach (rej. solecznicki) funkcjonuje od 1995 roku. Dyrektorem danej placówki od samego początku jej istnienia jest pan Władysław Bogdziun. Razem z nim pracuje jeszcze trzynastu ludzi obsługi: księgowa, gospodyni, siostra medyczna, dwie kucharki, cztery salowe i oczywiście lekarz. Każdy ma wiele obowiązków i zajęć.

Kiedyś było tu miejscowe przedszkole, jednak w roku 1993, z inicjatywy władz rejonu solecznickiego rozpoczęto przebudowę tej placówki. Prace budowlane skończono dopiero w 1995 roku i już w tym samym roku otwarto Dom Opieki. Obecnie mieszka tam 30 osób w wieku od 70 do 95 lat. Chętnych oczywiście jest o wiele więcej, jednak każdy chętny musi czekać na wolne miejsce. Obecnie na liście oczekujących jest sześć osób. Decyzja skierowania ludzi starszych do tego ośrodka należy do samorządu rejonu solecznickiego. Jest utworzona specjalna komisja, która decyduje, kto może mieszkać w tym domu opieki.

Z trzydziestu osób, mieszkających w ośrodku, większość stanowią Polacy. Wszyscy są mieszkańcami rejonu solecznickiego.

Jak mówi dyrektor pan Władysław, mieszkają tu tacy, którzy z różnych przyczyn zostali bez rodziny i już nie są w stanie opiekować się sobą. Kiedyś mieli własny dom, rodzinę , jednak na starość zostali sami. Jednych krewni są za granicą i staruszkowie nie chcąc wyjeżdżać do obcego kraju zostają w domu opieki, inni po śmierci bliskich zostali sami i bojąc się samotnej starości szukają wsparcia w danej placówce. Są nawet tacy, którzy mają i dom ,i dzieci, jednak nie chcą z nimi mieszkać. Na przykład pewien staruszek ma rodzinę, która mieszka tuż obok Domu Opieki, jednak nie chce tam wracać, ponieważ nie jest tam szanowany, a dzieciom potrzebne są wyłącznie jego pieniążki, które wydają na wódkę.

W Domu Opieki staruszkowie mieszkają w wygodnych jedno, dwu lub trzyosobowych pokojach. Są pod dobrą opieką pielęgniarek, wyżywienie mają cztery razy dziennie. Mają wiele czasu na spacery, odpoczynek. Mieszkańcy tej placówki nie są oczywiście pod stałym doglądem. Sami mogą decydować o wielu sprawach, jednak jeżeli wychodzą muszą zawiadomić pracowników, dokąd się udają. Wielu z nich ma jeszcze siły do pracy, więc pomagają sprzątać podwórko, opiekują się ogródkiem.

W Domu Opieki jest urządzona nieduża kapliczka. Atrybuty kościelne do niej ufundował pan Edward Skalski, prezes stowarzyszenia pomocy charytatywnej "Wschód" z Polski. Dwa razy w miesiącu przyjeżdża ksiądz proboszcz z Solecznik , w kaplicy odprawia mszę św., w której biorą udział nie tylko mieszkańcy Domu Opieki, ale i mieszkańcy Czużakampi. Ksiądz proboszcz odwiedza staruszków, którzy nie są w stanie uczestniczyć w nabożeństwie, słucha spowiedzi, udziela Sakramentu.

Przed pół roku w Ejszyszkach także został otwarty Dom Opieki i mieszkańców Domu Opieki z Czużakampi chciano przenieść do Ejszyszek, a tę placówkę zamknąć. Jednak ani sami mieszkańcy, ani pracownicy danej placówki nie zgodzili się z taką decyzją władz. Staruszkowie nie chcieli zamienić cichej przytulnej miejscowości na miasto i tłok, jaki bywa w szpitalu lub przychodni medycznej (Oddział opieki znajduje się na trzecim piętrze Ejszyskiego Centrum Pierwotnej Opieki Zdrowotnej, gdzie także znajduje się szpital i przychodnia medyczna).

Los staruszków nie jest obojętny wielu ludziom. Przy pomocy sponsorów został wykonany remont budynku, nigdy nie odmawia pomocy starosta gminy Gierwiszki, wspierają miejscowi rolnicy.Działalnością danej placówki ciekawi się i konsul generalny RP na Litwie M. Jackiewicz, który ufundował telewizor i wideo.

Na święta Bożego Narodzenia oraz Wielkanoc mieszkańców i pracowników Domu Opieki swymi koncertami rozweselają uczniowie miejscowych szkół.

Dla zaciekawionych losem mieszkańców Domu Opieki podajemy adres: